Για να μή γίνει το σημερινό πρόβλημα Αυριανή Κρίση

Πλήθος πειραµατικών και επιδηµιολογικών ερευνών όπως και διεθνή επιστηµονικά forum έχουν δείξει ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση και αλληλεπίδραση ανάµεσα στη σωµατική άσκηση, την ευρωστία και την υγεία του ανθρώπου.

Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα αντιµετωπίζουµε µια νέα επιδηµία: την επιδηµία της υποκινητικότητας.

Η υποκινητικότητα σε συνδυασµό µε την κακή διατροφή και τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής επιταχύνει την βιολογική φθορά των ανθρώπων ιδιαίτερα όµως των εφήβων και των νέων σε ανησυχητικό βαθμό .

Προκαλεί πρόωρη ανάπτυξη εκφυλιστικών παθήσεων όπως αρθροπάθειες , επισπεύδει την οστεοπόρωση και την δηµιουργία ενδοαγγειακών θροµβώσεων κυρίως όµως κάνει τον οργανισµό τρωτό στα καρδιαγγειακά νοσήµατα.

Η τεχνόσφαιρα της σύγχρονης εποχής µας έχει επιβάλει ένα κινητικό περιορισµό που µας απέκοψε από την βιολογική µας κληρονοµιά, σε τέτοιο βαθµό µάλιστα που οι µύες µας, το 40% του σωµατικού µας βάρους, δέχονται καθηµερινά υποτονικά ερεθίσµατα, µε αποτέλεσµα να ατροφούν και να εκφυλίζονται.

Η βιολογική φθορά ως αποτέλεσµα της υποκινητικότητας δεν περιορίζεται µόνο στον µυϊκό ιστό ,αλλά επεκτείνεται και σε άλλες φυσιολογικές λειτουργίες , όπως µορφολογικές , βιολογικές ικανότητες και ψυχολογικά γνωρίσµατα µε συνέπεια τον κλονισµό της υγείας του σύγχρονου ανθρώπου ψυχικά και σωµατικά.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1: ΔΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Γενικά
Πρώιμα σωματικά προβλήματα	Διαβήτης τύπου 2, πρόωρη εφηβεία, άπνοια ύπνου, ηπατικά προβλήματα, υπέρταση, διαταραχές των λιπιδίων του αίματος (τριγλυκερίδια και χοληστερόλη), αλλαγές στις αρτηρίες, χολολιθίαση, πλατυποδία.
Πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα	Αρνητική εικόνα του εαυτού, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κοινωνικός στιγματισμός
Αυξημένος κίνδυνος παχυσαρκίας μετά την ενηλικίωση και εμφάνισης των σχετιζόμενων με αυτή σωματικών, κοινωνικών και ψυχολογικών προβλημάτων.	Καρδιαγγειακές διαταραχές που εμφανίζονται σε σχετικά μικρή ηλικία, μεταβολικό σύνδρομο

Πηγή: Ebbeling et al., Lancet 2002.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανακοπή της αυξητικής τάσης που εμφανίζει το ποσοστό υπέρβαρων παιδιών αποτελεί προτεραιότητα της δημόσιας υγείας. Όπως και στην περίπτωση της παχυσαρκίας των ενηλίκων, είναι προτιμότερη η πρόληψη παρά η καταπολέμηση του προβλήματος.

Οποιαδήποτε εκστρατεία καταπολέµησης της παχυσαρκίας δεν µπορεί να πετύχει χωρίς τη συµβολή των γονιών και του σχολείου. Είναι σηµαντικό να ληφθούν στρατηγικές πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, µε εκπαίδευση των γονιών και διαφώτιση των εκπαιδευτικών.

Η καλύτερη άµυνα των εφήβων εναντίον των καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη όταν θα είναι νέοι ενήλικες, είναι η εκπαίδευση που εµείς ως γονείς αλλά και υπεύθυνοι επαγγελµατίες θα τους δώσουµε για τη διατροφή, τον τρόπο ζωής και τη σωµατική τους άσκηση.